Ердөө хоёрхон хоноод билгийн улирлын цагаан сарын шинийн нэгэн болох нь. Монгол түмний минь ямар сайхан баяр билээ. Хот хөдөөгүй айл хотлоороо цуглан, өвөө эмээ, аав ээжээ хоймортоо залаад амар мэндээ мэдэлцэн хүндлэн золгодог. Энэ л баяраар хүн бүрий монгол хүн гэдгээрээ бахархан монгол дээл хувцасаа өнгө алаглуулан өмсч гоёдог. Амьдралын эрхээр хэдэн жил гадаад оронд сууж ажил хөдөлмөр эрхлээд гэртээ бүү хэл,  эх орондоо очиж чадалгүй хүний нутаг, гүний хошуунд цагаан сараа өнгөрөөж байна. Монголчууд минь дэлхийн орон орноор л нэг тарсан, монгол хүнгүй улс гүрэн байхгүй гэдэг ч миний байгаа энэ газар монгол хүн тун цөөн, тэгээд ч миний байгаа хотод бүр ч байхгүй.
Тэгэхээр тэртээ азийн цээжин дэх эх оронд минь хаврын сайхан улирал айлчлан ирж, цагаан сар болох бүрий энүүхэндээ хэд гуравхан бууз хийж идэн “ёстой л өөрөө өөртэйгээ золгон” цагаан сараа тэмдэглэсээр хэдэн жилийг  өнгөрөөж байна даа.

Байсхийгээд л гэрээдээ утсаар ярьдаг ч цагаан сарын өглөө ээжтэйгээ утсаар ярьж “золгох” хэчнээн сайхан.
Ах дүү нар минь надаас бусад нь цуглаад л том жижиггүй шуугилдаж, инээд хөөр болоод ирэхийн цагт ээж минь намайгаа ямар их санадаг бол. Тээр жил дээ, хөөрхий аав минь өнгөрөөд өгсөний дараах цагаан сараар гэрийн хоймор эзгүй болчихсон юм шиг л нэг л ханхайгаад байсан даг.

Одоо ч гэсэн том хүү нь ингээд харь оронд байгаад очиж золгож амжихгүй яваад байхад нэг л их аятайхан биш байгаа болов уу. Гэхдээ хүү нь удахгүй эх орондоо, ээждээ удахгүй очиж амрыг тань эрэн золгоно оо.
Ажил төрөл минь болоод, хэд гурван цаас хурааж хуримтлуулаад явж байгаа ч эх орноо, ээжийгээ ямар их санана вэ. Ялангуяа цагаан сараар........
Ээждээ л очиж золгомоор байна даа...........Та нар минь сар шинэдээ амархан сайхан шинэлцгээгээрэй.