Ардчилсан засаглал баталгаажиж Э.Бат-Үүл дарга хотын өнгө төрх нүүр царайг өөрчилж байгаа гэдэгтэй хүн болгон санал нийлэх биз.Тэрчлэн УИХ, Засгийн газрыг бүрдүүлсэн АН-ынхныг ч ажил хийж байгаа юу гэвэл хийж байгаа гэж хариулах нь дамжиггүй. Үнэхээр ч ажил хийж байгаа. Гэр хорооллыг дахин төлөвлөж, орон сууцжуулах ажлыг эхлүүлсэн, инфляцыг бууруулсан, найман хувийн хүүтэй орон сууцны зээл олгож эхэлсэн, зам засвар, дэд бүтцийн асуудлыг шийдвэрлэж байгаа гээд сайшаах зүйл олон байна.
Харин сайны хажуугаар саар гэгчээр АН-ынхан өнгөрсөн бүх үе рүүгээ нулимаад байна уу, эсвэл өс хонзон аваад байна уу гэлтэй аашлах болов.
Э.Бат-Үүл баатар хотын дарга болонгуутаа л Улаанбаатар зочид буудлын өмнө байрлаж байсан Ленин багшийн хөшөөг буулгаж хаясан. “Бид ардчилсан улс. Коммунист улсын удирдагчийн хөшөө бидэнд хэрэггүй” гэж хэлээд л авч хаясан. Нэг талаас түүний хэлдэг зөв. Гэхдээ ардчилсан улсад коммунист хүний хөшөө байлаа гэхэд ямар гор тарив. Тэр шавар хөшөө болохоос биш монголын иргэдийн амьдралыг лавтай удирдаагүй. Чанх урагшаа харсан чигтээ л зогсож л байсан. За энэ ч яахав. Нэгэнт аваад хаячихсан зүйл.
Гэтэл ард түмэн баяр наадамдаа бэлдэж эхлэхэд нь УИХ, Засгийн газар, Ерөнхийлөгч нь баяр наадмын хөтөлбөрөөс “Ардын хувьсгал” гэдэг үгийг авч хаяна гээд бөөн хэрүүлийн алим тарив. Нэгэнт 91 жилийн турш Ардын хувьсгалын ой гээд тэмдэглээд ирсэн зүйлийг авч хаяна, хаяхгүй гэж маргаад ч яах билээ. Баяр наадмын хөтөлбөр, урилга, заллагадаа тэр үгийг авч хаясан ч олон жилийн турш тэмдэглэж ирсэн тэр үгийг иргэдийн оюун санаанаас авч хаяж чадахгүй нь лавтай.
Уг нь баталсан хуульд нь цагаан дээр хараар “Ардын хувьсгал” гэдэг үг байсан. Гэвч Хууль зүйн сайд Н.Нямдорж орондоо хууль зассан гэдэг шиг УИХ-аар баталсан хуулийг нь Ерөнхийлөгчийн Тамгын газрынхан нь засаад орхидог болж гээд л бөөн хэрүүл болсон. Ингэж хэрэлдэж хэрэлдэж баяр наадмын өдрүүдэд “Ардын хувьсгал” гэдэг үгийг нь хэлдэг нэг нь хэлж, хэлэхгүй нэг нь хэлэхгүй л байна лээ. Гэхдээ энэ үгийг Монгол Улсын Ерөнхийлөгч Ц.Элбэгдорж хэлж байна билээ. Тэгэхээр ямартай ч үгсийн сангаас бүр мөсөн устгаагүй нь лавтай. Цаашид хэрэглэх эсэхийг дараагийн наадмаар л шийднэ биз.
Ийн асуудал дөнгөж намдаж эхлэх үед Сүхбаатарын талбайг Чингисийн талбай болгоно гээд бас л бөөн хэрүүл үүсгэлээ. ИТХ-ын тэргүүлэгчийн хурлаар шийдсэн гэх. Хэрэлдэх дуртай манайхан өглөөнөөс үдшийн бүрий болтол унтан унтатлаа л хэрэлдэж байна. АН, МАН-ын фанатууд нь твиттерээр хэрэлдээд л... Зөв буруу гэж шүүгээд л...
Зарим нь ч үүнийг тоглоом, шоглоом болгож байх жишээтэй. Саяхан манай нэг найз над руу утасдаж байна. “Миний найз ирж Чингис айраг уу. Найз нь Чингисийн өргөөндөө байна” гэж ярих жишээтэй.
Олон жилийн турш Сүхбаатарын талбай гэж нэрлэж ирсэн энэ талбайн нэрийг өөрчилж, хууль баталсан ч иргэдийн сэтгэлд хоношсон тэр нэрийг арилгаж чадахгүй. Чингисийн талбай гэж хэлсэнгүй, хууль зөрчлөө гэж барьж хорьсон ч тархинд минь суусан Сүхбаатарын талбай гэдэг нэрийг баллуурдаж чадахгүй.
Тэгэхээр хийх ажил мундсан биш ингэж элдэв янзын хөшөөнд уураа гаргаж, нэр усыг нь хусах ажил хийгээд хэрэг байна уу. Энэ мэт ажлыг чинь харахаар АН-ынхан ажил хийж байгаа бус өшөө аваад байгаа юм шиг харагдаад байна. Учир нь, Лениний хөшөөгөөр эхэлсэн өшөө авалт чинь Ардын хувьсгалаар түчээлээд Сүхбаатарын талбайд бууж байх шиг байна.
Энэ өшөө авалт уу, эсвэл шинэчлэл үү..